N. 2. Appianus, Venezia, 1477 
IfbCandidi in libros Appiani fopbifr§ Alexandrini ad Nico 
laumquintü lummü ponrificem Pr^fatio inciptt felicifimie. 
Ppiani Alexandrim biftoriä feu ue * 
terü incuriaifeu temporü lmquitate 
deperditä: öd ueluti longo poftlimi' 
nioad nos redeunteoptimeiacmaxi 
mepötifexNicolaequmte tuo nutu 
tuoq; lmperto e gr^’ca latinam facere 
mftitui/ ut non modo apud noftros 
nota eilet ledulitas mei obfequij: fed 
adpofteros quocp uirtutts tu£ fama 
traniiret.Quid enimdigmustuis mencis lmpendi poteft/q ut 
ij: qui in lequenti^uo b^caliquandolegentcumgdihciorum 
magnitudinem ornatü mtuebunt: qus?tatenoftratuoaufpi' 
cioconFd^a funt/ teNicolaü eum eile incellvgant: qui nö mi' 
noremin lecupet'andislibris/ q in reftituendis moenibus buic 
urbi adbibuens curam. Ecpfe&o licet lila prgclara: ödmagna 
fint:qug manu öd arte con(Fant: öda plurimis fummo ingenio 
diligentiaq$parantur/prgftantiora tarnen babenda erunt: qu§> 
ftudijs adiunda/ monumentisquoqjferuantmrlitterarü.iltaq; 
qui Petri ßafilics contiguamdourium admirant atefnuctam 
quadrato lapide: quitdadriani rtiolerh uaciflim reftitutä: qui 
deorü templu ab Agrippacondjitü ateluffectü $tatenofcra 
qui plura alia breuicefiura uetuftati ni tuacantas admotuflec 
pi’as manus/ eolHequoqj admirancöueniet totiiluftreslibros 
ad nos tua opera traduftosegrecis.'nectuam iapientiä nomen 
digmtate cömemorationelaudis fug immunes prgterire: etil 
non buius temponsefleputem uirtutestuaselegantion ftilo 
debitas in mediu proferre bocfolü dixeritn te bis rebusgefcis 
aflecutum ut uerus prelul digniflimus princeps baberere.Scd 
ut ad Appianü iedeam Doleo equide lumme pater bis i libns