■■■ 
KARAKTERISTIEK VAN HET DADAÏSME 1 
D a d a 
Es hat sich noch keiner die Sonne ins 
Knopfloch gesteckt. Peter Röhl 
Dada ist der sittliche Ernst unserer Zeit. 
Kurt Schwitters 
en één oogenblik ontwaakt ieder uit zijne dagelijksche slaapwandeling, 
welke hij leven noemt. 
Dada 
lachen. 
Dada 
en de dooden richten zich op uit hunne graven en beginnen te greins- 
en de zieken genezen, bewegen zich en zingen „Die Wacht am Rhein“ 
of dansen een Shimmy. 
Dada 
en de blinden worden ziende; zij zien dat de wereld dada is en zij lachen 
zonder ophouden om de zwaarwichtige haarklooverijen onzer moralisten en politici. 
D a d a 
en de burger zweet gummi, maakt van zijn schoonste Rembrandt een 
MSI 
veldbed en danst een One-Step op choraalmuziek. 
Elke burger is een kleine Landru, achter het masker van beschaving, humanisme 
esthetiek en philosofie viert hij zijn instincten bot. 
Beschaving — wat is het anders dan de graad van geraffineerdheid waarin onze 
werkelijke instincten tot uitdrukking komen! 
Dada heeft de wereld ontdekt zooals zij is en de wereld heeft in dada zichzelf herkent. 
Dada is een spiegel, waarin de menschheid zichzelf ziet (Schwitfers). De idealisten zien 
de wereld, zooals zij zich die wenschen. De dadaïsten wenschen de wereld niet anders, 
dan zooals zij hem zien, namelijk dadaïstisch: een gelijktijdigheid van orde en wanorde, 
van ja en neen, van ik en niet ik. „Der Dadaïst ist ein Spiegeltrager“ aldus Kurt Schwitters 
en de dadaïstische lyricus Hans Arp geeft ons in „Die Wolkenpumpe“ op dichterlijke wijze 
de raad om ons te hoeden voor namaak. 
1 Toespraak van Theo van Doesburg den anti-dadaïst, ter inleiding der niet-dadaïstische soirees in Neder 
land in den Winter 1925.