9 
enz., ontstaan en wel uit een algemeene behoefte naar 
geestelijke zelfreiniging. 
Dada — dit woord beteekent niets en bad, zooals Haus- 
mann opmerkt, evengoed ,,Bébé, Sisi of Lollo kunnen zijn — 
is uit geen enkel a priori, uit geen enkele theorie ontstaan. 
Het ontstond uit een algemeen verzet tegen onzen geheele 
denkwijze. 
Betrekkelijk uit een ,,niets” breidde Dada zich over een 
groot, maar begrensd oppervlak uit, alles met zich mede 
voerend en zich, ten slotte cristalliseerend in de negatie 
van alle pharmaceutische levensbeginselen. 
De dadaïsten — waaronder zich thans gaarne de beste 
en intelligentste menschen van onzen tijd (als Einstein, 
Chaplin en Bergson *) rekenen, verklaren in bijna al hun 
manifesten uitdrukkelijk, dat zij niets willen, niets weten 
en niets zijn: 
DADA — zoo schrijft Picabia — lui ne sent rien, il 
n’est rien, rien, rien. 
II est comme vos espoir: rien. 
Comme vos idoles: rien. 
Comme vos paradis: rien. 
Comme vos hommes politiques: rien. 
*) Ik vernam zelfs, uit betrouwbare bron dat een groep der 
Fransche dadaïsten tot de „Academie” te Parijs zullen worden 
toegelaten.