KajruJęsziis 
Piet Mondrian. 
do nieznanych mi gwiazdozbiorów, 
do nowych gabinetów ministerjalnych, 
których skład tak trudno mi przecież zapamiętać; 
kto wie, czy nie usechłbym zdała 
od klimatu nienawiści i nieprawdopodobieństwa, 
jedynej racji mojego bytu. 
II. 
Panam w lecie, 
wieczór sucho pachnący benzyną jak wrzosem, 
dziewczyna, lgnąc na palcach, podaje usta komuś w kaszkiecie, 
na nowym moście staruszek, potrząsając brodą, 
dmie w fujarkę nosem. 
Okręcik z charenton w złote centki, 
łyskając łuską, migoce nad wodą, 
jak ryba na końcu niewidocznej wędki. 
Ty uciekasz stąd głową, tylko głową w górę, 
roniąc krótko, jak rozkaz, 
jak sukienka dziewczyny już zmieszanej z murem, — 
Nie — 
a dla mnie to rozkosz, 
gdy jedyny w tern mieście biblijny gniew 
jest na twarzy grajka - staruszka; 
gdy nad wezgłowiem ulicy łóżka 
księżyc jest abażurem. STANISŁAW BRUCZ. 
\